Turkusowy dzień

Zwykły dzień.
Siedzimy w domu, bo Antek podziębiony.
Czytanie, oglądanie, zaległe prace domowe. Rosół, kocyk, napar z lipy.
Cisza. Kot nas pilnuje.

Piszę coś, co dawno powinno być napisane. Słowa wysypują się na ekran. Jakby rozwiązał się jakiś dawno zasupłany woreczek. Słowa i obrazy płyną przez mnie i moje palce.
W tle możliwość pięknej podróży związanej z tym pisaniem.
Ktoś ważny zaprasza do grona "znajomych". Odpowiednie ścieżki znów się przecinają. Dużo dobrych, sycących słów.
"Znów zapachniało chlebem, znów coś się kroi między ziemią a niebem…"
Radość.  
Wdzięczność za ludzi na mojej drodze. 
Za dobre, mądre Kobiety. Tyle Was wokół mnie. Kwitnę z Wami.

Szybki wypad na pobliski targ warzywny i powrót z włoszczyzną, pieczywem, owocami i...lampką.
Turkusowa retro ślicznotka, idealna do naszego kąta czytelniczego.
"Weźmie pani, no działa, a jak nie działa, pani odda, codziennie tu jestem, to od szwagra, brzydka jest, nikt jej nie chciał, za dychę oddam, no dobra za siedem." - zachęca mnie pani ze śladami bujnego życia na twarzy.
Biorę.
Turkus zawsze rzuca na mnie czar.
Lampka działa.

Pąki z niedzieli zaraz wybuchną.
Rosół rozgrzewa ciało.
Za chwilę cała rodzina siądzie przy stole.
Wieczorem pośmieję się i pogadam od serca z przyjaciółkami.

Dobry, turkusowy dzień na początku wiosny.
Zatrzymany na chwilę.
W mojej pamięci, na zdjęciach, na blogu.

Dziękuję Wam.
Że jesteście, czytacie, wysyłacie mi tyle sycących słów.
Dużo pięknych dni przed nami!