Ogród Botaniczny w Sienie

Ferie w Sienie. 10 długich dni w tym niezwykłym mieście.
Nasze marzenie.
Żeby nie lecieć, nie zaliczać, ale mieć czas na długie smakowanie tego miejsca.
Wrócić przed Maestę Ducciego. Wyjść za mury. Posiedzieć w parku. Zrobić zakupy na Campo.
Będę Wam powoli wrzucać kolejne odcinki tej podróży.

Ale teraz uliczką w dół. Za uniwersytetem.
Studenci biegną na zajęcia, starsze panie przechadzają się z pieskami.
Zwykła kartka na bramie "Orto Botanico". I druga, nabazgrana, mniejsza: "ze względu na duże wiatry, dziś ogród zamknięty."
Wracam następnego dnia. Mgły toczą się nad Sieną. Wiatr ucichł.
Ogród opada skarpą w dół. Nie jest duży, ale pełen zakamarków.
Jestem w nim całkowicie sama. Tracę poczucie czasu.
Kiedy wchodzę do szklarni z palmami, sukulentami i kaktusami, aż mnie zatrzymuje ze wzruszenia.
Jakbym była w kościele. Pulsuje życie.
Otacza mnie totalna zieleń.
I światło.
Wychodzę, wchodzę, wracam. Nie mogę się oderwać od tego miejsca.

Rudy kot obserwuje mnie zza palm.

Jestem w domu.

Uniwersytecki Ogród Botaniczny w Sienie. (TU klik)
O naszych wizytach w innych włoskich ogrodach botanicznych możecie przeczytać TUTAJ.